به گزارش گروه بین‌الملل سراج24ٰ بسیاری از کارشناسان شرایط کنونی اوباما را با شرایط دولت کلینتون در اوایل دوره ریاست جمهروی اش تشبیه می نمایند. شرایطی که در نهایت منجر به این شد که کلینتون تصمیمی بر خلاف ادعاهایش را اتخاذ کنند.
سال 2014 برای اوباما سالی کابوس وار بود. نظرسنجی های و دیگر اتفاقات در عرصه سیاسی نشان می دهد که اوباما روزهای بسیار بدی را در این سال گذرانده است. اما در عرصه سیاسی شاید بدترین اتفاق پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای و مسلط شدن این حزب در سنا، که تا پیش از این در اختیار دموکرات ها بود، و نهایتا قرار گرفتن کنگره در سیطره جمهوری خواهان، باشد.
اوباما برای پی گیری و نهایی نمودن سیاست هایی که از دوره نخست ریاست جمهوری اش پیگیری می کند، تا حد زیادی بر روی سنای دموکرات حساب باز کرده بود و امید داشت تا با پبروزی دموکرات ها در مجلس نمایندگان نیز قدرت و اختیار بیشتری برای پیشبرد سیاست هایش کسب نماید. این درحالیست که مجلس نمایندگان که پیش از این نیز در کنترل جمهوری خواهان بود در بسیاری از موارد اجرای سیاست های مدنظر اوباما را با مشکل مواجه می نمود. بزرگترین نمود این مشکل را شاید در تعطیلی 16 روزه دولت فدرال به واسطه اختلاف شدید جمهوری خواهان با بودجه اوباما می توان مشاهده نمود. شرایط کنونی اوباما شباهت بسیار زیادی به دوره اول ریاست جمهوری بیل کلینتون و شرایط سیاسی وقت آمریکا دارد.
این شرایط هر کارشناسی در حوزه مسائل آمریکا را به یاد دوران نخست ریاست جمهوری کلینتون که با کنترل کنگره توسط جمهوری خواهان همراه شد، می اندازد. با روی کار آمدن کلینتون، لابی اسرائیل درمورد ترکیب کابینه کلینتون اظهار نگرانی می نمود و فشارهای گسترده ای برای انتخاب گزینه های موردنظرش انجام داد. این فشارها تا حدی بود که لابی اسرائیل به افرادی کریستوفر وارن که از سوی رهبری در آن زمان "وزیر خارجه قبیح" نام گرفته بود، راضی نگشته و اظهار نگرانی نمودند که او با سیاست های اسرائیل کاملا همسو نیست.
نمایندگان مورد حمایت و حامی اسرائیل، از جمله آلفونسو دی آماتو، نیز سعی داشتند تا با استفاده از اخبار غلط و گواهان بسیار نزدیک به اسرائیل، اعضای کنگره را وادار به قبول قوانین تحریمی علیه ایران نمایند.
لابی اسرائیل برای فراهم کردن شرایط تحریم در ایران با استفاده از چرخه سه مرحله ای قوانین تحریمی را پیش می برد: در مرحله اول به تهیه قانون، مرحله بعدی استفاده از افراد متحد خود در کنگره و نهایتا از بهره گیری از شاهدان خبره نزدیک به لابی اسرائیل برای تضمین نمودن تصویب قانون مذکور.
این درحالیست که این گروه ها، در برابر اقدامات محدود دولت کلینتون در تحریم ایران موافقت نمی نمودند. از این جهت ازتحریم ممنوعیت شهروندان از ورود به قراردادهای نفتی ایران ممنوعیت مدیریت، نظارت یا سرمایه گذاری در مناطق نفتی راضی نبودند و خواستار پیوست تحریم های فرعی به این قانون بودند.
پس از فشارهای بی اندازه لابی اسرائیل و نمایندگان راست گرای کنگره که با کمک سیاه نمایی های تبلیغاتی تکمیل می شد،نهایتا کلینوتون که سعی داشت تا در عرصه سیاست خارجی، به ویژه در مورد منطقه خاورمیانه و ایران، شیوه متفاوتی را درپیش بگیرد، ناچار شد تا بین اتخاذ شیوهای نوین در برخورد با ایران و راضی نگه داشتن اسرائیل به عنوان متحد قدیمی آمریکا و همچنین مقاومات در برابر کنگره جمهوری خواه و امتیازگیری برای دیگر اولویت ها، خلاف ادعاها و شاید آرزوهایش عمل نماید.
حال مقایسه اتقاقات رخ داده در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون دموکرات و تحولات کنونی آمریکا در زمان باراک اوباما، شباهت هایی را در این زمینه نشان می دهد. اوباما نیز در حالی که سعی می کند شیوه نوینی را در سیاست خارجی آمریکا مورد ایران اتخاذ نماید، به شدت از جانب اسرائیل و نمایندگان نومحافظه کار تندروی داخلی تحت فشار است. این فشارها تا جایی پیش رفته است که نمایندگان نومحافظه کار سنا بارها موضع خود را در قبال ایران تشدید تحریم ها اعلام کرده‌اند. حال باید دید که ایا اوباما که در عرصه داخلی و خارجی دچار مشکلات عدیده ای چون مسئله مهاجرت، بحران بودجه، داعش، بحران اوکراین و سایر موارد است، باز هم همچون کلینتون برای دستیابی به سایر اهداف و اولویت های شعار عملی نشده "تغییر" را کنار می گذارد.
انتهای پیام/
